Rode vlekken en dikke ogen

Goodmorning! Tenminste.. voor mij nu en tegen de tijd dat jullie dit lezen, voor jullie waarschijnlijk ook. De afgelopen dagen even te maken gehad met een tegenslagje. Woensdagochtend werd ik in Kaikoura wakker met een dik oog en allemaal rode vlekken op mijn armen en benen die jeukten. Toen ik hiermee naar de eigenaresse van het hostel liep, dacht zij dat het misschien bed bugs waren. Ze was helemaal bezorgd over mij en schaamde zich dat dit in haar schone hostel kon gebeuren. Ik was op een gegeven moment haar aan het geruststellen dat het overal kon gebeuren. Het was namelijk echt een heerlijk rustige en schone plek. De vrouw gaf me een anti-jeuk crème mee en belde naar het hostel in Picton waar ik de komende nachten zou slapen. Zij zouden me helpen mijn tas en kleding schoon te maken.

In de bus naar Picton verdwenen de vlekken langzaam en het leken eigenlijk ook geen insectbeten. Het meisje dat het hostel in Picton runde, vond de vlekken daar ook niet op lijken. Wel werd ik gratis geupgrade naar een privé-kamer en mocht ik op hun kosten al mijn kleding heet wassen. Toch fijn om even een nacht alleen in een kamer te liggen in een tweepersoonsbed =D

Donderdagochtend werd ik alleen weer wakker met enorme jeuk en nu 2 dikke ogen. Toen ik bij de receptie kwam, hebben ze me naar de huisartsenpost gebracht en daar kon ik een uur later terecht. De huisarts zag meteen dat het een allergische reactie was. Waarop blijft de vraag. Ik heb flink wat gewandeld, dus het zou van een plant kunnen komen. Ik heb medicijnen gekregen die ik 20 dagen moet slikken. Meteen ingenomen voor die dag en vanochtend werd ik wakker zonder vlekken en dikke ogen! Toch vreemd en jammer als dit op reis gebeurd, maar de Nieuw-Zeelanders zijn zo ongelofelijk aardig en behulpzaam. Niets is een probleem en ze helpen maar al te graag. De vrouw van het hostel in Kaikoura heeft nog een paar keer gebeld om te vragen hoe het ging. En toen ik net hier uitcheckte was ook alles 'no worries'.

Over een kleine 1.5 uur vertrekt de bus naar het Abel Tasman National Park. Het park is genoemd naar de Nederlander Abel Tasman die als eerste Nieuw-Zeeland ontdekte (vandaar ook de naam! Hij noemde het naar Zeeland in Nederland). Hij heeft echter nooit voet aan wal gezet omdat hij weggejaagd werd door de oorspronkelijke bewoners. Pas ruim 100 jaar later waren het de Engelsen die het wel lukten en daarom spreken ze hier nu Engels en rijden ze links. Zometeen eerst even naar de Nederlandse bakkerij naast het hostel waar ze heerlijke taartjes verkopen =D

Ondanks de misère heb ik toch nog wel wat gedaan. Een stuk minder dan normaal weliswaar, maar af en toe mag je best niets doen op reis toch ;)

- In Kaikoura heb ik zeehonden en veel zeevogels gespot op een wandeling over het schiereiland. Het is een erg mooi gebied, met aan de ene kant de bergen en aan de andere kant hele heldere zee. Het is de plek in Nieuw-Zeeland om walvissen en dolfijnen te spotten!
- In Picton, wat in de Marlborough Sounds ligt, heb ik ook nog een korte wandeling gemaakt langs de kust.
- In Picton met twee Nederlandse meiden naar de pub waar alleen maar oude mensen zitten. Op een gegeven moment kwam er wel een Nieuw-Zeelander met ons praten wat erg vermakelijk was.
- Verder heb ik eindelijk mijn meegenomen boek uitgelezen en eens niets gedaan bij het hostel. Er is een heerlijke tuin hier met een hottub.