Weggeregend in Sapa

Afgelopen zondagavond vertrok ik voor een trekking naar Sapa. Met alleen een kleine dagrugzak liep ik naar het kantoor van Go Beyond Asia, waar ik opgepikt zou worden. Op de afgesproken tijd verscheen er een mannetje die me een telefoon in mijn hand drukte. De meneer aan de andere kant van de lijn vertelde me dat de aanwezige man geen Engels sprak, maar me wel naar het station zou brengen en mijn kaartje zou regelen. Oké, prima. Ik de taxi in en mannetje op de scooter er achter aan. Op het station regels hij mijn treinticket en krijg ik een flesje water van hem mee.

Dit was de 4e keer dat ik met een nachttrein in Vietnam zou reizen. Het is altijd even afwachten hoe het werkt. Meestal wacht je een tijd in een wachtruimte, totdat iemand besluit op te staan en je ook maar mee loopt. De treinen rijden hier stipt op tijd. Ze zijn nooit te laat en komen altijd op het aangegeven tijdstip aan. Om 21u kon ik de trein en om 21.40u vertrok hij. Ik deelde de cabine dit keer met een Vietnamees stel en een Duits meisje. In de duurdere klassen kom je eigenlijk nooit veel Vietnamezen tegen. Zij zitten vooral op de stoelen of hebben een hard bed. Ik heb tijd een soft bed gehad. Echt slapen doe je niet in je bedje. Of de airco staat te koud (2x) of de bedden zijn erg vies (1x). Deze keer waren de bedden prima en zelfs de airco had de juiste temperatuur. Ik heb alleen nog nooit in zo’n ruige trein gezeten. Het leek wel een achtbaan.

Maandagochtend, half 6, kwam de trein aan in Lao Cai. Dit stadje ligt vlakbij de Chineze grens. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen. Ik had al weken geen regen meer gezien.. De temperatuur was een aangename 20 graden. Op het station stond weer een mannetje met mijn naam op een bordje. Samen met andere reizigers reden we met een bus naar Sapa. Sapa ligt in de bergen en om er te komen, reden we bijna 2 uur over een bergpas. Ik heb bijna de hele rit liggen slapen.

In Sapa werd iedereen bij het juiste hotel afgezet. Behalve ik… Ik kwam de lobby binnen en de receptionist begreep niet wat ik kwam doen. Met Google-translate vroeg hij wat ik wilde. Euh.. inchecken. Ik had al door dat dit niet het juiste hotel kon zijn en belde naar de meneer die ik een dag eerder aan de telefoon had gehad. Hij regelde dat het busje weer terugkeerde en ik werd bij het juiste hotel afgezet. Gelukkig kon ik meteen inchecken en even douchen en bijkomen.

Om half 10 ontmoette ik mijn gids in de lobby. Een vriendelijke jongeman, die zijn hele leven in de Sapa – regio heeft gewoond. Na een introductie maken we een wandeling van 2 uur. Het regent gelukkig even niet en af en toe wijken de wolken, zodat ik wat foto’s kan maken. Veel uitzicht heb ik echter niet. We lopen over modderige paadjes, waar het moeilijk os overeind te blijven. Ondertussen heb ik ook honger, want heb niet ontbeten. Na 2 uur door de rijstvelden en langs het dorpje Sin Chai gelopen te hebben, zijn we terug in Sapa. Mijn gids gaat naar huis en ik vermaak me smiddags in her stadje.
Ik vond Sapa wel wat weghebben van een Nepalees dorpje. De bergen zijn zeker niet hoog, maar de sfeer is wat hetzelfde. Allemaal mensen op wandelschoenen en dons/regen jassen. Er zijn kleine restaurantjes en buitensportwinkeltjes met de gebruikelijke fake North Face artikelen. In plaats van de yaks, lopen er waterbuffels.

Op dinsdagochtend sta ik rond half 8 op om te ontbijten. Als ik beneden kom, is er helemaal geen ontbijt te bekennen in het hotel. Het is sowieso een beetje vreemd daar. Het is spiksplinternieuw en ik lijk de enige gast. Als ik vraag naar breakfast, laat het meisje alleen wat noodles zien. Oké, dan maar noodlesoep. Er worden wat twijfelachtige stukjes vlees ingegooid. Uiteindelijk vork ik alleen de noodles uit het bakje en laat de rest staan. Ook de koffie is ronduit smerig. Dit is zeker een puntje voor de tourorganisatie.

Om 10 uur staat de gids weer in de lobby. Vandaag gaan we naar Ta Van, waar we in een homestay zullen overnachten. Als we vertrekken is het nog droog. Het is alleen wel weer erg mistig. Na een half uur lopen begint het te regenen en dit stopt niet meer. Zowel mijn gids als ik houden niet van regen. Zwijgend lopen we achter elkaar aan. Ik word ondertussen zeiknat. Ik had wel mijn goedkope Nieuw-Zeelandse regenjasje meegenomen, maar deze is niet 100 procent waterdicht. Ik loop in een korte broek, wat in de regen wel fijn is. Gelukkig houden mijn oude wandelschoenen mijn voeten droog. Ik baal wel. Afzien, prima. Maar ik wil dan wel aan het einde schone kleding en een warme douche hebben. Meh. Na 2 uur lopen, komen we om 12 uur aan bij een lokaal restaurant. Jas uit, natte trui uit en warme thee drinken. Ik bestel verse gember/citroen thee met honing en fried rice met groenten en kip. Beiden zijn heerlijk. Tijdens het eten komen er steeds kinderen om mee heen staan met armbandjes: Please buy! No thank you..

Na een uur gaan we weer verder. Het is eventjes droog en eindelijk kan ik goed om me heen kijken. Mensen zijn de rijstvelden aan het klaarmaken voor het zaaien. In Sapa is er maar 1 oogst per jaar (in het zuiden van Vietnam kunnen ze tot wel 3 keer toe oogsten). Na het regenseizoen, in september ongeveer, is de rijst klaar. Helaas begint het vrij snel weer te stromen. Na nog een uurtje lopen arriveren we om 2 uur bij de homestay. Het vuur gaat aan en we kunnen opwarmen. Ik krijg thee en koekjes en daarna ga ik in mijn klamboebedje liggen lezen. Om mij heen dartelen piepjonge katjes en er is ook een enorm schattige puppy. Genoeg gezelschap dus.

Naast mij is er nog een groep Deense jongeren. Tijdens het eten vertellen ze dat ze een groepsreis door Cambodja, Vietnam en Laos aan het maken zijn. Het eten is, zoals gewoonlijk, weer heerlijk. Rijst, springrolls, morning glorie met veel knoflook, kip en varken in sausjes. De vrouw des huizes komt er bij zitten en schenkt rijstwijn in. En.. Ze stopt niet meer. Oef. Ik hou het na 3 shotjes voor gezien. Zij en sommige anderen drinken er wel 10. Ondertussen heeft ze hele verhalen. Om half 10 is het bedtijd.

Woensdagochtend staat er een heerlijk ontbijt op ons te wachten. Mevrouw heeft pannenkoeken gemaakt. Er is banaan, ananas, chocoladesaus en suiker om dit mee op de eten. Nom. Om half 10 vertrekken ik en mijn gids, wederom in de regen. Gelukkig is deze dit keer niet hard. Het miezert een beetje. De paden zijn enorm modderig geworden en de rivier is uit zijn voegen gebarsten. Regelmatig moeten we iets verzinnen om brede stromen over te steken. Na een uur arriveren we bij een waterval. Even pauze en dan na 3 kwartier komen we al bij het eindpunt. Ik wilde dit keer niet de meest uitdagende optie nemen: een berg oplopen over zo’n modderig pad dat je 3 uur over 5 km zou doen. We zijn dus extra vroeg klaar en net voordat de regen weer met bakken uit de lucht valt, zitten we in een cafeetje. Ik krijg weer lekker eten en we wachten op de auto die ons terug naar Sapa zal brengen. Om half 1 ben ik terug in het hotel en neem afscheid van mijn gids. Ik betaal 5 dollar omdat ik perce wil douchen en schone kleding aan wil.

Nu is het hier 2 uur en ik zit in een gezellig cafeetje aan een echte cappuccino. Om 5 uur word ik in het hotel opgehaald en weer naar het station gebracht voor de nachttrein. Sapa is, van wat ik heb kunnen zien, een prachtige regio. Het is er schoon, je bent in de bergen en loopt tussen de rijstvelden. Helaas had ik geen geluk met het weer. Ik heb dan ook weinig foto’s kunnen maken omdat mijn telefoon ver weggestopt zat..