Op vakantie in Sydney

Vrijdag 11 maart: gisteren laat in Sydney aangekomen. Mijn hostel ligt letterlijk op het centraal station, dus ik heb nog niets van de stad gezien. Ik slaap een beetje uit, want door het tijdsverschil met Nieuw-Zeeland lag ik vrij laat in bed. Omdat ik geen eten meer heb, ontbijt ik voor 7 dollar (nog geen 5 euro) in het hostel. Hiervoor krijg ik een cappuccino, sinaasappelsap en kan ik kiezen uit 3 soorten cereal met melk en krentenbrood/toast met jam en pindakaas. Helemaal prima dus.

Om half 11 sluit ik me weer aan bij een free Walking Tour. Dit is een goede manier om kennis te maken met de stad en te zien waar je later nog eens heen wil. Sydney mag dan wel een wereldstad zijn, maar het zit vrij eenvoudig in elkaar. Zonder kaart vind je gemakkelijk de weg. Na 3 uur is de tour klaar en ik loop de rest van de dag door de stad, langs het opera house, door de botanische tuinen. Er zijn een aantal interessante musea die ik graag wil zien, maar het weer is vandaag te mooi om naar binnen te gaan. Ik kom volgende week nog wel een keer terug!

Zaterdag 12 maart: Vandaag vertrek ik na het ontbijt naar mijn gehuurde airbnb huisje. Dit huisje ligt ongeveer 1.5 uur met de bus van Sydney. Klinkt ver, maar inmiddels ben ik die afstanden helemaal gewend en is het dus eigenlijk om de hoek. Bij Avalon Beach moet ik er uit en met de instructies van de eigenaresse ben ik er zo. Het gezin dat het huisje verhuurd is niet thuis, maar ik wist dat ze de sleutel voor me in de deur hadden zitten. De buurman wijst me de weg naar de ingang. De ruimte ligt onder het huis van het gezin en heeft een eigen privé – tuin. Verder zit er een simpele keuken in, een douche en wc en heb ik een groot tweepersoonsbed voor mezelf. In een nisje ligt nog een grote matras, dus je kan er met een gezin verblijven.

Nadat ik al mijn spullen uit mijn backpack heb gehaald, loop ik even naar boven om de man des huizes de hand te schudden. En ik ga het dorpje verkennen. Avalon is 1 van de noordelijke stranden van Sydney. Het dorpje is gemoedelijk: veel locals op slippers en surfende en skatende kinderen. Fijn om eens niet onder de toeristen te zijn!
’S Avonds wordt het tussen 7 en half 8 donker, dus ik verplaats mezelf naar binnen waar in de keuken de wifi-verbinding zo goed is dat ik naar uitzendinggemist.nl kan kijken.

Zondag 13 maart: Ik wilde uitslapen, maar als het licht wordt om 7 uur beginnen er allerlei tropische vogels te krijsen. Ik blijf nog even liggen, ontbijt en neem de bus naar Palm Beach in het noorden, waar ik de ferry naar Basin neem. Het is 30 graden en veel families nemen ook de ferry naar de overkant om te zwemmen, kamperen of barbecueën. Basin ligt in een nationaal park en is een camping aan het heldere water.

Omdat ik niet niets kan doen, loop ik eerst 40 minuten omhoog een stoffige weg op naar een gebied waar je oeroude Aboriginal tekeningen in de rotsen kunt zien. Heel interessant om te zien en ik kom bijna niemand tegen. Onderweg krijg ik echt het gevoel in Australië te zijn: de zon is heet, de weg is rood van het stof en langs de kant zijn tekenen van bosbranden te zien. Als ik terug ben gelopen, lunch ik in het gras bij Basin en kijk naar een groep mannen op slippers met rieten hoeden op en biertjes in de hand, die een serieus potje jeu de boules aan het spelen zijn. Op hun t shirt zie ik dat ze bij de Aussie boule club zitten.

Bij Basin zou je gemakkelijk walibies kunnen spotten. Ik zie alleen niets. Maar als ik terug naar de ferry loop, zie ik er ineens 1. Ook spot ik nog een hele grote hagedis. Hij is langer dan een meter en groot!
Als ik weer aan de overkant ben, neem ik nog een keer de bus naar een ander strandje. Op zondag kun je namelijk voor 2.50 dollar de hele dag het openbaar vervoer rondom Sydney gebruiken. Rondom is erg ruim genomen in dit geval: Je kunt helemaal naar de Blue Mountains en het stadje Newcastle, wat ruim 2u reizen is! Op het strand neem ik een frozen yoghurt en na een tijdje ga ik terug naar Avalon. Had geen zin meer om te koken, dus haal ik Thai af en eet dit in mijn huisje op.

Maandag 14 maart: om 7 uur gaat de wekker, maar eigenlijk word ik eerder alweer door de vogels gewekt. De wekker gaat zo vroeg omdat ik een surfles heb bij Manly Beach. Dit ligt net boven Sydney, dus het is een uur met de bus. De les duurt 2 uur en ik ben kapot. Door het hoge water zijn de golven vrij hoog en ruw. Met je board word je alle kanten op gesmeten dan. Toch is het me gelukt een keertje te blijven staan en langzaam de kustlijn op te komen. Ook dinsdag en woensdag heb ik een les gepland, maar ik vraag aan de instructeurs of dat dan met laagwater kan. Dan kun je beter oefenen. Dat kan zeker, maar dat betekent wel dat ik er om 9u moet zijn. Nou vooruit ;)

Na de les blijf ik nog even op het strand naar de goede surfers kijken. Dan neem ik de bus weer terug naar Avalon. Onderweg val ik 10 keer in slaap. Zon en water maken je moe. Ik kook vroeg in mijn huisje wraps en kijk via uitzendinggemist.nl naar Floortje naar het eind van de Wereld. Ondertussen begint het buiten wat de regenen en rommelt het in de verte. Vroeg slapen, want morgen gaat de wekker om half 6. Hoezo vakantie. Haha.

Dinsdag 15 maart: Als de wekker gaat, hoor ik dat het regent. Niet een klein beetje, maar heel hard. Ik twijfel of ik wel wil surfen. Ik heb spierpijn van gisteren, maar als ik buiten voel, blijkt de temperatuur nog steeds prima te zijn. Ik trek mijn slippers, korte broek en regenjas aan en trotseer de stortregen. In het donker loop ik door diepe plassen en ik word al zeiknat binnen een paar minuten. Eenmaal bij de bushalte sta ik te wachten op de bus met allemaal schattige schoolkinderen in verschillende uniformen. Op 1 school dragen de jongens blijkbaar een hoedje en op een andere school hebben ze weer stropdassen.

In de bus val ik natuurlijk weer in slaap. Wat wil je met zo vroeg opstaan. Ik word net op tijd wakker voor mijn overstaphalte. Ondertussen blijft het maar regenen. Eenmaal in Manly is het even droog. Zelfs tijdens de surfles blijft het droog. Niet dat het dan nog uitmaakt. Ik voel mij armspieren enorm van gisteren. Gelukkig is het met laagwater inderdaad wat fijner om te oefenen. Na 2 uur ben ik wel weer op. Die golven en het zware board zijn echt vermoeiend. En je wil zo veel mogelijk golven pakken om te oefenen. Eenmaal omgekleed, begint het weer te stortregenen. Ik heb zin in een warme douche en pak snel de bus naar het huisje.

De middag besteed ik aan de belastingaangifte. Moet ook gebeuren. Gelukkig staat alles al netjes ingevuld en ben ik zo klaar. Ook doe ik een handwasje en kijk ik wederom uitzendiggemist. Eenmaal in bed ’s avonds kan ik mijn armen niet meer bewegen van de spierpijn. Even rust is misschien toch wel goed, dus ik mail de surfschool dat ik de les van morgen wil verplaatsen naar begin april als ik weer terug ben in Sydney. Hopelijk is het oké, want ik zal er niet zijn morgen om 9 uur. Het moet wel leuk blijven hè ;)

Woensdag 16 maart: Ik probeer uit te slapen, maar de vogels hebben me weer wakker gemaakt rond 7 uur. Dit keer blijf ik rustig nog even liggen. Het regent weer keihard buiten en ik ben blij dat ik de surfles verplaatst heb. Rond 10 uur wordt het droog en ga ik op zoek naar een huisarts. Ik loop nu al 3 weken te hoesten nadat ik een serieus griepje had in Nieuw-Zeeland. Daarbij is nu ook een allergie (?)/verkoudheid gekomen. Heel irritant, dus wil het even laten checken. In Avalon blijkt geen dokter te zitten, dus word ik naar Mona Vale gestuurd. Daar ben ik anderhalf uur kwijt aan wachten. En dan krijg je ook nog bericht dat je het maar moet uitzitten. Niets ernstigs dus en geen antibiotica o.i.d. Maar wel stom dat je maar moet wachten tot je bronchiën weer schoon zijn. Ondertussen nies ik me kapot. Volgens mij ben ik gewoon allergisch voor het 1 of ander hier.

Om half 2 sta ik weer buiten en na deze saaie en onboeiende ochtend is de zon ineens gaan schijnen. Ik besluit naar Manly Beach te gaan om lekker te chillen. Had alleen geen zonnebrand meegenomen omdat ik dacht dat het bleef regenen, dus blijf niet heel lang in de zon zitten. Ik koop een hip sapje met allemaal groentes voor de vitamientjes en natuurlijk haal ik nog een frozen yoghurt. Ik snap ook wel dat zo’n verkoudheid langer blijft hangen op reis: iedere keer weer andere mensen om je heen, minder slapen, meer doen, toch wat slechter eten. Een reis is geen vakantie, zoals sommige mensen denken. Vandaar dat ik nu dus ook even vakantie in mijn reis heb genomen ;)

Weer terug in het huisje pak ik vast mijn tas voor een groot deel weer in. Morgen wil ik naar Sydney en weet niet hoe laat ik dan terug ga zijn. Nog 2 nachtjes in dit heerlijke bed slapen.

Donderdag 17 maart: Uit mezelf word ik rond een uur of 7 wakker, maar ik blijf nog even lekker liggen. De kriebel in mijn keel lijkt ineens een stuk minder. Zal je altijd zien: ben je naar de dokter geweest en dan gaat het weer beter. Om 9 uur loop ik uit huisje uit en kom ik eindelijk de vrouw des huizes eens tegen, Sophie. Een heel aardige jonge vrouw. Heb even met haar gekletst en haar bedankt voor dit mooie plekje. Daarna pak ik de bus naar Sydney. Het regent weer eens keihard.

In Sydney wil ik twee musea bezoeken. Na een cappuccino gedronken te hebben, ga ik naar het museum in The Rocks. In deze wijk woonde het gespuis van Sydney eind 18e, begin 19e eeuw. Nog steeds zijn er kroegen die uit die tijd stammen. Het kleine museum in gratis en gaat over de geschiedenis van de wijk. Na een half uur sta ik alweer buiten en loop ik naar The Barracks. De barakken, zijn gebouwen waar de ‘convicts’ geregistreerd werden en sliepen en werkten. Heel Sydney is eigenlijk opgebouwd door deze convicts. Allemaal Engelse, Schotse of Ierse jonge crimineeltjes. Vaak hadden ze alleen wat kleins gestolen of iemand geslagen. Australië was voor de Engelsen de plek om deze mensen heen te sturen als straf. Ze moesten hier 7 of 14 jaar heen. Of levenslang. Veel convicts vonden het wel best. Misschien konden ze in Australië een bestaan opbouwen. Het wad echter een hard bestaan. Er was niets in Australië, het weer was zwaar en de meeste convicts hadden geen beroep en wisten niets van landbouw. Het schijnt dat zo’n 75 procent van de Australiërs afstamt van de criminelen. Tegenwoordig zijn mensen daar trots op, maar lang was het een taboe. The Barracks staan nu op de werelderfgoed lijst.

Als ik het museum uitloop, schijnt de zon weer volop, dus daar geniet ik nog even van bij het operahouse in de buurt. Tegen de avond neem ik de ferry naar Manly om vandaar weer met de bus naar Avalon te gaan. Vanavond vroeg slapen, want morgen gaat de wakker om half 5 omdat ik het vliegtuig naar Alice Springs moet halen.

Vanuit Alice Springs ga ik een 6-daagse tocht door de outback naar Adelaide maken met Groovy Grapes. Mijn vakantie was heerlijk hier, maar ik heb nu wel weer zin om in groepsverband verder te gaan!